2 maja obchodzimy w Polsce Święto Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. To stosunkowo młode święto, ustanowione w 2004 roku, ale mające głębokie korzenie w historii i tożsamości narodowej. Tego dnia Polacy szczególnie eksponują biało-czerwone barwy, wywieszają flagi na domach, budynkach urzędowych, a także biorą udział w uroczystościach patriotycznych. Święto to przypomina o wartości symboli narodowych oraz zachęca do refleksji nad historią Polski.
Dlaczego biel i czerwień?
Barwy narodowe Polski – biel i czerwień – wywodzą się z heraldyki, czyli nauki o herbach. Zostały one oficjalnie uznane za barwy narodowe podczas obrad Sejmu Królestwa Polskiego 7 lutego 1831 roku, w czasie powstania listopadowego. Sejm ogłosił wtedy, że kolory polskiej kokardy narodowej mają być białe i czerwone – odzwierciedlając elementy herbu Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego.
- Biel pochodzi od białego orła – godła Polski, który od wieków symbolizował czystość, honor i niepodległość.
- Czerwień to kolor pola tarczy herbowej, a także barwa symbolizująca odwagę, waleczność i przelaną krew za ojczyznę.
Te barwy nawiązują także do tradycji i wartości chrześcijańskich, obecnych w polskiej kulturze od ponad tysiąca lat.
Kontekst historyczny
Ustanowienie Święta Flagi 2 maja nie jest przypadkowe. To dzień pomiędzy Świętem Pracy (1 maja) a Świętem Konstytucji 3 Maja, co czyni go symbolicznym pomostem między dwiema ważnymi datami dla historii i tożsamości Polski. Co ciekawe, w czasach PRL-u władze komunistyczne unikały obchodów 3 maja, a 2 maja często zdejmowano flagi z budynków, by nie przypominały obywatelom o rocznicy uchwalenia konstytucji z 1791 roku – jednej z pierwszych na świecie.
Dziś Święto Flagi to okazja nie tylko do eksponowania flagi państwowej, ale także do edukacji patriotycznej i budowania wspólnoty narodowej. To dzień, w którym podkreślamy, że symbole narodowe – takie jak flaga, godło i hymn – łączą Polaków niezależnie od różnic politycznych, pokoleniowych czy społecznych.
/iom/
Foto: Youtube.com/zrzut z ekranu